Mikrowtryskarki

Wtryskarki laboratoryjne, elektryczna RIM 20/1250, wtryskarki pneumatyczne RWM-20/800 /RWM-16/1000 oraz wtryskarka WT-11/1200.

Wtryskarki laboratoryjne są zbudowana w oparciu o układ dwóch pionowych kolumn stanowiących razem z masywną podstawą ramę wtryskarki. Rama wtryskarki ma za zadanie przenoszenie sił, które powstają w trakcie pracy wtryskarki. Zapewnia bezpieczeństwo użytkowania oraz stanowi podstawę do montażu urządzeń wtryskarki takich jak precyzyjny elektryczny siłownik, grzanej podstawy dla form wtryskowych, cylindra wtryskowego wraz z tłokiem, osłon oraz urządzeń sterujących i obsługowych. Rama wtryskarki jest zaprojektowana do przenoszenia sił pochodzących od siłownika elektrycznego lub pneumatycznego dochodzących do 56 000 N. Na podstawie wtryskarki zamontowana jest grzana elektrycznie podstawa do mocowania form wtryskowych.

Wtryskarka kształtek z tworzywa sztucznego przeznaczonych do badań laboratoryjnych pomaga optymalizować proces rozwoju i badań, umożliwiając testowanie właściwości mechanicznych próbek o objętości wtrysku od 5ml do 20ml. Jest odpowiedzią na potrzebę wtryskiwania różnych próbek o zmieniającej się geometrii, w połączeniu z ograniczoną ilością materiału. Ilość dostępnego do badania tworzywa sztucznego stanowi często przeszkodę w rozwoju produktu.

Rygorystyczne zarządzanie wszystkimi parametrami wtryskarki podczas tworzenia próbki, umożliwia optymalną powtarzalność oraz precyzję prowadzonych badań. Niezamierzony potencjalny wpływ użytkownika na jakość wtryskiwanej próbki, został ograniczony poprzez program sterujący pracą wtryskarki oraz kontrolę, a także przechowywanie wszystkich parametrów pracy w pamięci urządzenia.

Wtryskarka może być wyposażona w formy do wtrysku wiosełek, beleczek, krążków i innych kształtek stanowiących próbki do badań tworzyw sztucznych metodą wtrysku. Przygotowane formy spełniają obecne normy, a także mogą być przystosowane do konkretnych potrzeb Klienta. Gotowe próbki mogą posłużyć m.in. do badań wytrzymałościowych tworzyw termoplastycznych, badań udarności według Charpy’ego, oznaczania twardości tworzyw metodą Shore’a, a także do wyznaczania właściwości mechanicznych oraz modułu sprężystości np. przy rozciąganiu lub zginaniu tworzyw sztucznych. Co więcej, uzyskane formy świetnie sprawdzą się do badań dotyczących degradacji termicznej materiałów polimerowych oraz w wyznaczaniu skurczu przetwórczego i wtórnego tworzyw sztucznych.